Op vrijdag 13 oktober kwam ik aan in Los Angeles. Wat er toen door mijn hoofd spookte? Nou, een heleboel.
"Wow, palmbomen" is het eerste wat ik dacht toen ik voor het eerst naar buiten stapte in Californië, terwijl ik overspoeld werd door een golf van hitte.
Ik werd van het vliegveld opgehaald door de moeder van mijn gastgezin, Kim. De kinderen zaten nog op school en de vader bleef thuis om de kinderen op te halen.
Toen we naar de auto liepen, viel het me op hoe veel grote auto's er in de parkeergarage stonden. Allemaal minibusjes. Ik had geen idee naar wat voor soort auto wij liepen. Ja hoor, ook een minibus! Mijn gastgezin heeft dus een achterlijk grote wagen, maar dat is ook wel nodig als je gezin uit 6 personen en en een au pair bestaat.
Onderweg naar huis viel het me nogmaals op dat er hier overal palmbomen staan. Daar blijf ik me trouwens nog steeds elke dag over verwonderen. Ook viel het me op dat de wegen hier breder zijn en dat sommige verkeersregels hier anders zijn.
Daarnaast was het weer prachtig. De lucht was strakblauw en de zon scheen fel. Toen ik aan Kim vroeg of dit normaal weer is voor deze tijd van het jaar, vertelde ze dat het "kouder" wordt in november. (edit: het is nu november en het is gemiddeld 20°C, is dit de kou die ze bedoelde?)
Toen we de straat inreden keek ik mijn ogen uit. De straat is enorm breed: voor beide rijrichtingen één rijstrook en een fietsstrook, daarnaast nog aan beide kanten parkeervakken. De huizen aan deze straat zijn enorm, maar ik heb me laten vertellen dat dit het "minder rijke" gedeelte van Santa Monica is. Wow.
Eindelijk kwam ons huis in zicht. Een prachtig huis dat me stiekem een beetje doet denken aan het huis uit het kinderprogramma Bruine beer en het blauwe huis.
Kim wees naar een auto op de oprijlaan. "That's gonna be your car this year." Wat een opluchting: ik hoefde geen minibus te besturen, maar een felblauwe Fiat 500!
Daar was eindelijk het grote moment: ik mocht de kinderen ontmoeten. Zodra ik binnenkwam gaven ze me meteen alle vier een dikke knuffel. Wat waren ze klein! Ik had hun lengtes totaal verkeerd ingeschat. Nu maar hopen dat de klomppantoffels, die ik als cadeau had meegenomen, wel de goede maat zouden zijn.
De kinderen gaven me samen een tour door het huis. De keuken is ongeveer drie keer zo groot als de keuken bij mij thuis in Nederland. In het huis zijn drie badkamers, waarvan eentje voor mij alleen, yes!
's Avonds gingen we uit eten bij California Pizza Kitchen. Nadat we hadden besteld werd iedereen vrij snel ongeduldig. Bij 'uit eten' denk ik nooit aan de tijd, maar hier is dat blijkbaar anders.
Ik heb mijn pizza helemaal opgegeten, maar niemand anders kon helemaal zijn bord leeg eten. Weet je wat ze dan doen in Amerika? Ze nemen de restjes in dozen mee naar huis!
Ik keek mijn ogen uit.
Is dan echt alles anders hier?